கண்ணாடி
நான் இங்கு...என் மனமெனும் ...கண்ணாடியால்... சமுதாயத்தின் பிம்பத்தை..அப்படியே பிரதிபலிக்கிறேன்...
ஞாயிறு, 19 செப்டம்பர், 2010
alavanthaan -ஆளவந்தான்-1
பெண்ணை நம்பி பிறந்த போதே தொப்புள் கொடிகள் அறுபடுமே
மண்ணை நம்பும் மாமரம் கூட மாபெரும் புயலில் வேரறுமே
உன்னை நம்பும் உறுப்புகள் கூட ஒரு பொழுதுன்னை கைவிடுமே-இதில்
பெண்ணை நம்பும் நம்பகம் மட்டும் பிணநாள் வரையில் பின்வருமா ....
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக
புதிய இடுகை
பழைய இடுகைகள்
முகப்பு
இதற்கு குழுசேர்:
கருத்துரைகளை இடு (Atom)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக